(KEÇI YÜNÜ)

Tibet keçisinin tüysü alt kürkü oldukça incedir ve yaklaşık 9 crn uzunluğundadır. Bu lifler sıcak ve yumuşak bir tutuma sahiptir ve giysiler için çekici özellikleri olduğu bilinir. Genellikle örme kumaşlarda ve şal olarak kullanılır.

Çin’den gelen kaşmirin özelliklerine sahip yeni bir liftir. Ama bu lif Yeni Zelanda ve Avustralya’nın iklim şartlarında yetiştiriliyor. Angora keçisi ile vahşi keçinin melezlenmesi sonucu ortaya çıkmış yeni bir soydur. Hayvan başına üretilen beyaz lif ve yumuşak tüy miktarı iyidir.

Tropik bölgelerde yetişen 2-4 m yüksekliğinde yıllık, lif bitkisi. Vatanı Doğu Hindistan’dır. Jüt adını taşıyan lif elde etmek için yetiştirilir. Ticarette kullanılan jüt, iki cins bitkiden elde edilir. Dünya jüt istihsalinin hemen hemen hepsi Hindistan’a ve Pakistan’a aittir. İstihsalin buralarda fazla olmasının bir sebebi de işçiliğinin çok ucuz olmasıdır. Jüt toplaması oldukça zordur. Bitki üç ayda yetişkin hale gelir. Çiçek açtığı vakit toplanması gerekir. Tohum dönemine rastlayan mahsul ağır olur, ama lifler kalınlaşmış ve sertleşmiştir. Toplanan jüt bitkisi balyalanarak havuzlara atılır. Havuzların üzeri orman bitkileri, hatta hayvan gübresi ile örtülerek bekletilir. Bu kirli ve havasız su içinde jüt kabukları çürüyerek açılır. Kabuklar içinden lifler çıkarılıp serilerek kurutulur. Bundan sonraki işlemlere fabrikalarda makinalarla devam edilir. Pamuk ipliği üretiminde olduğu gibi taraklardan geçirilerek temizlenir, tamamen liflerine ayrılır, bobinlere ip olarak sarılır. İp kalınlıkları maksada göre değişiktir

Jüt lifleri dünyada pamuktan sonra en çok kullanılan bitkisel liftir bu liflerde pamuk gibi yıllık bitkilerden elde edilir. Kimyasal yapı olarak jüt lifi oldukça dayanıklı bir liftir yapısında şu maddeler bulunmaktadır: • %60 selüloz • %26 hemiselüloz • %1 yağlar ve vakslar Jüt lifi maliyetinin uygun olması ve iyi fiziksel özelliklece sahip olması nedeniyle nonwoven teknolojisinde çok sık kullanılır. Kullanım alanları ; • tafting yüzeylerde ara tabaka veya esas tabaka olarak • yer kaplamaları için temel malzeme olarak • döşemeliklerde dolgu malzemesi olarak Jüt lifi oldukça rijit yapıya sahiptir. Basınç uygulanırsa şekil değiştirmez ve birbiri üzerinden kaymazlar. Fakat dezavantajları nem ve ısı etkisiyle lifin çürümesidir. Fakat buna rağmen sıkça kullanılmaktadır. Tülbent oluşumu ve oluşan tülbendin kuvvetlendirilerek sabitlenmesi Öğeleri nonwoven yüzey eldesinin ana temasını teşkil etmektedir. Bu bağlamda kullanım alanı ve özelliklerine göre mevcut tülbent oluşturma ve sabitleme yöntemlerinden uygun olanı seçilerek nonwoven mamul elde edilmektedir.

Bu ipek sürekli lif (=filament) formunda Bombyx-Mori güvelerinin tırtılları tarafından üretilir. İpek ipliği, pek çok koza ipeğinin birleştirilmesiyle elde edilir. Piyasada kısa lif olarak da bulunabilir.
Pürüzsüz görünüşü, yumuşak parlaklığı, oldukça iyi kırışıklık tutmama özelliği ve sıcak tutumu onun en değerli karakteristikleridir. Özellikle hafif kumaşlarda kullanıldığında dökümlülüğü mükemmeldir. Lifin yüksek kopma mukavemeti nedeniyle yeterli mukavemete sahip çok ince kumaşlar üretilebilir. Islakken uğradığı mukavemet kaybı nedeniyle yıkamada özen gösterilmelidir. Şifon, jappe, surah, brokar ve kadife ipeğin kullanılabileceği bir kaç kumaştan bir kaçıdır.

DUT AĞACI IPEĞI

İpek, fiyat dolayısıyla zengin sınıfının lüks lifi olarak nitelendirilir. Dünya lif üretiminin çok küçük bir bölümünü kapsar.
Yabani ipeğin bir cinsi olan Tussah, Anthereare güvesinin tırtılları tarafından üretilir. Lifin kesiti tüm uzunluğu boyunca oldukça düzensizdir ve bu özellik kumaşta karakteristik düzensiz görüntülere sebep olur. Bunun dışında yabani ipek, kültür ipeği ile benzer özelliklere sahiptir.
Shantung ve tussore yabani ipekten yapılan kumaşlara örnektir. Ancak saten zemin ve bez ayağı dokunmuş yabani ipek kumaşın pek çoğu pahalı resmi giysilerde kullanılır.

Hindistancevizi ürünleri hindistancevizi ağacının (Cocos nucifera) meyvesinden elde edilmektedir. Sadece mesocarp lifleri (meyvenin kabuğunun kalın, havadar katmanları) hindistancevizi lifleri olarak tanımlanmalıdır. Mesocarp’ın geri kalan kısımları çoğunlukla hindistancevizi gıdası ya da hindistancevizi tozu olarak kullanılmaktadır. Hindistancevizi özünün hindistancevizi torfu ya da coco peat (torf) olarak tanımlanması gerçekte yanlıştır, çünkü torf değildir. Sonuç olarak ince parçacıklı olduğunda hindistancevizi özü olarak tanımlanır. 
Sri Lanka ve Hindistan Avrupa’ya tarımsal kullanım için hindistancevizi özü sağlayan önde gelen ülkelerdir. Bununla beraber taşıma yollarının uzunluğu hindistancevizi fiyatını arttırmaktadır. 
Kaba hindistancevizi lifleri halat malzemesi, kilim, fırça, drenaj borusu kaplaması, araba döşemesi vb. imalatında kullanılmaktadır. Lifin elde edilmesi için işlenmesi gerekir. Bu işleme yönteminde hindistancevizi meyvesi suyun içersinde bekletilir, böylelikle lifler meyveden kolaylıkla ayrılması sağlanır. 1980’lerin sonu ve 1990’ların başında Avrupa tarımında hindistancevizi torfunun kullanımı artmadan önce, meyvelerin içersinde bekletildiği suyun tatlı olmasına dikkat edilmemekteydi. Genelde bu işlem için sodyum klorür içeriği yüksek acı su gölleri kullanılmaktaydı. Yüksek klorür içerikli hindistancevizi ürünleri pazarda halen bulunmaktadır. Meyvelerin suda bekletilme işlemi birkaç hafta sürer. Bunu takiben torf olarak kullanacak özün taranarak ayrılması işlemi otomatik ya da elle yapılır. Uzun hindistancevizi lifleri daha önce bahsettiğimiz üretimlerde kullanılmak üzere işlenir. Geriye kalan süngerimsi öz kısım ise artık ürün ya da lif üretimi için yan üründür. 
Kullanılan yöntem nedeniyle taranarak elde edilen hindistancevizi özü her zaman belli oranlarda lif içerecektir: tarama ve eleme işleminin yoğunluğuna bağlı olarak %2-20 (hacim olarak). Hindistancevizi özü çoğunlukla sıkıştırılmış kalıplar halinde yetiştirme ortamı olarak gönderilir. Elde edilen hindistancevizi lifleri ya üretim yapılan ülkede belli uzunluklarda kesilip preslenip paketlenir ya da halat malzemesi olarak işlenir ve otomatik olarak müşterinin istediği uzunlukta kesilip yetiştirme ortamına karıştırılmak üzere kullanılır. 
Hindistancevizi materyalinin kimyasal ve fiziksel özellikleri orijine, işleme yöntemine ve zaman derecesine bağlı olarak büyük farklılık göstermektedir. 
Hindistancevizi özü ve lifinin fiziksel özelliklerinin ortalama değerleri 
Son birkaç yıldır tamponlanmış hindistancevizi özü ticari olarak satılmaktadır. 
Hindistancevizi lifleri ve aynı zamanda hindistancevizi özü de RHP’nin kimyasal kalite kriterlerine uygunluklarını belgeleyerek değerlerini kanıtlamışlardır. Hindistancevizi liflerinin çok iyi tekrar ıslanma, oldukça yüksek hava kapasitesi ve düşük su tutma kapasitesi ile bunun yanında hindistancevizi özünde oldukça dengeli hava ve su tutma kapasitesi özelliklerinin bulunması her türlü yetiştirme ortamı üretiminde sistemik olarak kullanımını sağlamaktadır. Hindistancevizi özü torf ile çok yakın özelliklere sahiptir ve daha da yakınlaşmaktadır. Yüksek fiyatlı olmasına rağmen yavaşta olsa büyüyen bir pazara sahiptir. Hindistancevizi özü günümüzde pazarda sebze fidesi üretiminde ve çiçekçilikte yetiştirme ortamı olarak yer bulmuştur. Saksı yetiştiriciliği alanında kullanımı daha yaygın değildir. Bununla birlikte hindistancevizi ürünleri Almanya’da, örn. odun-lifleri ürünlerine kıyasla daha henüz yeterli ilgiyi görmemiştir. Fakat ilginin artma olasılığı bir hayli yüksek olduğu söylenmektedir.

İki hörgüçlü develerin, iç kürkünden, kabanlar ve sabahlıklar için kullanılan güçlü, yumuşak ve 16 crn’ ye kadar uzunluğu olabilen tüy lifi elde edilir. Lif yüzeyinde gelişen pullar, bu liflerden keçe kumaşların üretimine imkân tanır. Lifin ağartılması zor olduğundan doğal renginde boyanmadan kullanılır.

Cam elyafı (fiberglas), çok ince cam telciklerinden üretilen bir maddedir. Yalıtım ile dokuma ürünlerinde yaygın olarak kullanılır. Ayrıca birçok plastik ürünlerinde güçlendirici olarak da kullanıldığında ortaya çıkan bileşik maddelere de (örneğin, GRP “camla güçlendirilmiş plastik”) halk arasında “Cam elyafı” adı verilir. Eritilmiş haldeki camın küçük deliklerden akıtılıp katılaştırılması sonucu üretilir. Isıl iletim katsayıları düşük olduğundan yalıtım malzemesi olarak kullanılırlar. Ayrıca yüksek mukavemet değerleri nedeniyle diğer malzemelerle birleştirilerek kompozit malzeme üretiminde kullanılır. Tarih [değiştir]Tarihte cam elyafının ilk kez Fenikeli ve Mısırlı sanatçılar tarafından kullanıldığı sanılmaktadır. O zamanlarda, lifler, cam çubukların ısıtılması sonucunda, yumuşatılarak akıtılması şeklinde elde edilirken takviye amacına yönelik ve çanak, çömlek, amfor gibi ürünlerin sağlamlaştırılmasında kullanılmaktaydı.. Bugün bildiğimiz devamlı cam elyafının geliştirilmesi 1930’lu yılların sonlarına doğru yapılabilmiştir.

Vahşi tavşan ve angora tavşanı tüyleri hem koruyucu tüylere (yaklaşık 7,5 cm uzunluğunda) hem de alt katmanda yumuşak tüylere sahiptir (yaklaşık 2 cm uzunluğunda). Özellikle tekstil için kullanılırlar. Bu oldukça yumuşak lifler sık sık örrne kumaşlarda fantezi efekt lifi olarak kullanılırlar. Keçenin ve keçe şapkaların üretiminde bu lifler kumaşı oluşturmak için birlikte keçeleştirilirler. Saf beyaz lifler angora tavşanından elde edilir.

Lama ile ilişkili bir hayvan türü olan alpaka’dan elde edilen tüy eğer kırpılmamışsa 60 cm uzunluğa kadar ulaşan oldukça ince ve yumuşak liftir. Parlak siyah, kahverengi, açık kahverengi veya beyaz lifler tropikal giysi, elbiselik kumaş ve havlı kumaşlar için uygundur. Lifin ağartmasının zorluğu nedeniyle, son kumaşta elde edilecek renk olanakları kısıtlıdır.
Alpaka
(Lama pacos), devegiller (Camelidae) familyasından ağırlıklı olarak yünleri için beslenen, Güney Amerika’nın And Dağları’nda yaygın evcilleştirilmiş bir deve türü. Kökeninin guanakolardan yoksa vikunyalardan geldiği ya da kendine özgü bir cins olduğu ya da her iki türün bir melezi olup olmadığı tartışma konusudur. 
Alpakanın Özellikleri 
Tüm deve türlerinde olduğu gibi alpakalar da görece uzun vücuda sahip olup, ince bacaklar, uzun ve ince boyun, küçük bir kafa karakteristik özellikleridir. Bütün Yeni Dünya develeri gibi hörgücü bulunmaz. Lamalardan biraz daha küçük olmakla birlikte 55 ile 65 kg ağırlıklarıyla onlardan belirgin şekilde daha hafiftirler. Renk, genelde tek renkli kahverengi, siyah ya da mavi-gri olup, ender olarak lekelidir. Dikkat çekici olan, 50 cm’ye kadar ulaşabilen uzun tüylerdir. 
Alpakanın Yaşam şekli 
Alpakalar, tüm deve türleri gibi sosyal hayvanlardır ve grup içinde rahattırlar. Bitki yiyici hayvanlar olup, nerdeyse sırf otlarla beslenirler. Tüm develer gibi sindirimde onlara yardımcı olan çok odalı mideye sahiptirler. 
Hamilelikleri 240 ile 345 gün arasında değişir ve dişi, Güney Amerika’da „Cria“ adı verilen yavru dünyaya getirir. Bu yavru yaklaşık altı ile sekiz aya kadar emzirilir ve 12 ile 24 ay arasında cinsel olgunluğa ulaşır. 
Alpakanın Tarihçesi
Alpakaların evcilleştirlmesi lamalar gibi yaklaşık M.Ö. 3000 yıllarına uzanır. Lama, Güney Amerika’da yük hayvanı olarak hizmet ederken, alpakalar yünleri için üretilmişlerdir. Alpaka mantosu İnka kültüründe bir refah işareti olarak kabul edilmiş, İnkaların ileri gelenleri, büyük alpaka sürülerini güçlerinin bir gösterisi olarak kabul etmişlerdir. Bu durum Peru ‘nun ispanyollar tarafından feth edilmesiyle değişir. İşgalciler, beraberinde koyunları getirir ve yerel evcil hayvanların incelenmesine ilgi göstermezler. Böylelikle alpakalar neredeyse nesli tükenen bir hayvan olarak fakir kızılderi halkın hayvanı haline gelir. 
Bugün Avrupa’da alpakaların önemi sürekli artmaktadır. Örneğin Almanya, ülkedeki alpaka lifleri gereken kaliteye ulaşmadığından bu hayvanları ithal etmektedir. Şu an sadece Almanya’da 2000 alpaka bulunmaktadır.